Williams en Lake Havasu

Vanuit Page gingen we on the road again a la Willie Nelson (zoals elke keer als we naar de volgende plaats gaan), op naar Williams. Onderweg hadden we een stop in Sedona. Dit stadje is het walhalla van iedereen die zich spiritueel bezighoudt. Je werd doodgegooid met edelstenenwinkels, wat ik natuurlijk helemaal leuk vond en ook het e.e.a. heb gescoord, en je kon readings laten doen, je aura laten fotograferen, je hand laten lezen, je toekomst laten voorspellen enz enz. Ook waren er verschillende plekken waarvan "ze" zeggen dat daar een vortex is, d.w.z. een draaiing van energie die meerdere kanten op kan werken (lang leven google want ik wist dit niet). 1 van die plekken was op Bell Rock. Dus wij daar heen want we konden wel wat extra energie gebruiken. Eenmaal aangekomen op de parkeerplaats moest je nog zo'n kilometer of 5 in de bloedhitte daar naartoe KLIMMEN en ook weer terug. Nou, zò nodig was die energie nou ook niet ;) Plus, als we weer bij de auto zouden aankomen, zou al die opgedane energie weer op zijn. Zonde van de moeite... En doorrrrr, naar Williams waar ook de Historic Route 66 doorheen loopt. En dat is te merken ook! Het is een heel klein stadje met 1 hoofdstraat dat helemaal op Route 66 gefocust is. Ze hadden wel 10 enorme winkels helemaal vol met Route 66 souvenirs. Eerst nog de Grand Canyon.

De volgende dag zijn we richting de Grand Canyon gereden. Een uur lang, 1 rechte weg, supersaai. Weer links niks, rechts niks en voor en achter niks. De wegen in Amerika staan er bekend om dat ze niet goed onderhouden worden. Dan moeten we zeggen dat sinds Biden veel geld heeft uitgegeven aan de infrastructuur, wij best veel wegwerkzaamheden zijn tegengekomen maar op de saaie weg naar Grand Canyon was daar nog niks van te merken. Aangekomen bleek het een stuk kouder dan voorspeld dus terwijl wij heel positief met korte broek en t-shirt de dag wilden doorbrengen, hebben we bij de eerste de beste giftshop eerst 2 enorm toeristische ANWB truien gekocht. Lekker matchend.
Je hebt in het park een buslijn die langs alle belangrijke punten gaat. Net als bij Bryce vonden we het bij de eerste stop heel bijzonder hoe enorm groot het allemaal is. Als je even stilstaat bij de rand van de reling en je bedenk hoe klein wij eigenlijk zijn naast dat reusachtige gebergte dan voel je je toch best nietig. Bij het volgende punt waar wij uitstapten was het nietige gevoel al wat minder en bij weer het volgende nog wat minder. Het voelt zo snobisch dat je eigenlijk heel snel went aan uitzichten, of in ieder geval het al heel snel niet bijzonder meer vindt. Hetzelfde geldt voor die uitzichten onderweg. 
Wij merken dat we dan toch liever in de bosssen zitten of bergweggetjes hebben met lekker veel haarspeldbochten om het autorijden wat uitdagender te maken. Alleen maar niks en ruimte om je heen maakt een rit snel erg saai. Dus nu, na de Grand Canyon, is het (hopelijk) voorlopig even klaar met dat steen om ons heen.

De volgende dag hadden we de koffers weer gepakt en zijn we via de Historic Route 66 (want de originele bestaat sinds 1984 niet meer) richting Lake Havasu gereden. Eerst hadden we nog een stop in Seligman, wat een leuke plek zou moeten zijn met betrekking tot de Route 66. Ik kan je vertellen dat Williams, die ook aan de Route 66 ligt en waar wij vandaan kwamen 10x leuker was dan Seligman. Beetje een dooie boel daar. Gauw weer verder, volgende stop: Kingman, het hart van de Route 66. Dat was wel stukken gezelliger en hebben we ook mooie souvenirs kunnen scoren voor op onze (vakantie)plank. 
Na een uurtje kwamen we aan in Lake Havasu, even een pas op de plaats in een soort vakantieoord. Deze hele vakantie hadden we eigenlijk nog niet het gevoel van zomervakantie gehad en in dit plaatsje gaat het helemaal goed komen. Een prachtig blauw meer, heerlijke temperaturen, palmbomen, zwembaden, terrasjes, wat wil je nog meer? We hebben net een sunsetboottocht gedaan en ik moet eerlijk bekennen dat ik dit mooier vond dan de Grand Canyon. Leuk feitje over Lake Havasu: De originele Londen Bridge staat hier. In 1968 gekocht, uit elkaar gehaald en hierheen verscheept. Na plaatsing is er ook maar een kanaal vanaf het meer gegegraven onder de brug door zodat het in ieder geval over water loopt. Gekke Amerikanen.

Morgen gaan we hier nog lekker de hele dag vertoeven voordat we dinsdag een lange rijdag hebben richting Los Angeles. 

Tot later! 

Voor alle foto's bij dit verhaal, klik hier