Panquitch en Page

Na las Vegas was het tijd om verder te gaan, weer terug naar de natuur. We hadden een lange maar heel mooie route voor de boeg om gelijk naar Bryce Canyon te gaan. De route liep door de bergen met mooie uitzichten. Blijkbaar was het een favoriete route om met kleine klassieke autootjes een toer te maken want we hadden een hele sliert voor ons, oldtimers, zowel de auto's als de bestuurders, die niet gemaakt waren voor ritjes in de bergen, er stond regelmatig een autootje aan de kant van de weg met een rokende motor.

Nadat we bij Bryce waren aangekomen, zijn we gelijk helemaal naar het einde gegaan, Rainbow Point, om vanaf daar terug te rijden en bij elke stop, een point, uit te stappen. De eerste point waren we helemaal onder de indruk van wat we zagen, de tweede werd al wat minder bijzonder en bij de derde hadden we zoiets van: Oh mooi, nog meer steen. Zo snel gaat dat dus. Totdat we eindigden bij het Amfitheater. Daar werden we wel even stil van. Wat een pracht! Het is zo bijzonder hoe die "hoodoos" gevormd worden, namelijk door het vriezen en dooien van het water in kleine scheurtjes in de rotsen (voor meer info: kijk op wikipedia). Hierdoor worden prachtige formaties gevormd. Ik weet dat ik in herhaling val maar ook hier komen de hoodoos niet goed uit op de foto's. Je moet het gewoon zelf een keer gaan zien.
Vermoeid maar voldaan zijn we naar ons hotel gegaan in Panquitch. Het stadje was echt zo'n typisch Amerikaans gehucht met 1 hoofdstraat met 3 winkeltjes en 2 restaurantjes. Ons hotel was pas helemaal gerenoveerd en er werd gezegd dat het er heerlijk stil was. Toen was er vast geen hotel vol met Aziaten! Gelukkig hadden we oordoppen bij ons. Maar wat een druktemakers zijn het!

Na een heerlijke nacht slapen (not!) mochten we weer een plaatsje verder, Page. Voordat we lang en breed onderweg waren, kwamen we een edelstenenwinkel tegen in de vorm van een rots. Er komen veel edelstenen uit de rotsen van de staat Utah dus het was leuk om lokale stenen te mogen zien. Ik keek mijn ogen uit! Wat een mooie grote stukken!! Helaas zit ik al bijna aan de aantal kilo's die ik mee mag nemen naar huis anders had ik wel wat stukjes gekocht. Wie weet vind ik nog kleine stukjes later in Sedona.

Op weg naar onze Airbnb kwamen we langs een dam, Glen Canyon Dam. Deze is nog groter dan de Hooverdam, alleen minder oud. Op de foto's in het visitors center zagen we dat het er van binnen bijna hetzelfde uitzag als de Hooverdam dus hebben we ons de tour bespaard. Aangekomen bij onze gasthuisje hebben we onze koffers gedumpt en zijn we weer op weg gegaan en hebben we Lake Powell bezocht. We dachten dat we daar een beetje aan het water konden zitten maar er was geen boulevard of iets dergelijks. Je kon er met je boot naartoe en daar was alles wel mee gezegd. Best jammer want het zag er prachtig uit, mooi blauw water tegen die rood/gele rotsen. 

De volgende dag hadden we weer een druk programma. Ik had onderweg van Panquitch naar Page gezien dat je een zandgrot kon bezichten maar we reden er zo snel voorbij dat we niet meer konden stoppen. Dus dacht ik: laten we 1,5 uur erheen rijden om dat te bekijken, goed idee! Daar aangekomen moest je nadat je je auto had geparkeerd, eerst nog door de jungle lopen met mul zand met 30 graden. Best warm. Toen kwamen we mensen tegen die ons waarschuwden dat het best een uitdaging ging zijn om bij die grot te komen. Uhuh, dachten we, watjes. Maar eenmaal aan het eind van het pad gekomen te zijn bleek dat je een behoorlijke bergbeklimmer moest zijn om bij die grot te komen. We zagen mensen enorm kloten om weer beneden te komen.... Dus dit hebben we even aan ons voorbij laten gaan (ja ja, wij zijn de watjes ;) , het was erg heet). In de buurt was het dorp Kanab, welke vroeger vaak als film locatie gebruikt is. Hier hebben we een klein museum bezocht. Daarna maar weer 1,5 uur terug naar Page, naar Horseshoe Bend. 
Inmiddels was de temperatuur aardig opgelopen en ook hier moest je vanaf de parkeerplaats best een eind lopen, bergafwaarts dan wel. Maar ja, je moet ook wel weer een keer naar boven. Maar het was het waard! Wauw! Dat was het zweten en een hartslag van 170 wel waard. Eind van de middag hadden we Antelope Canyon geboekt. Deze canyon staat op indianengrond en mag je dus niet zelf bezichtigen. Ook staat deze canyon bekend om zijn bijzondere kleurschakeringen door de lichtinval. De beste tijd om hier te zijn is rond 10.00 maar dan betaald je hoofdprijs. Dus wij gokten dat we ook mooie plaatjes konden schieten om 16.30. 
Ik zeg alvast sorry voor de Antelope Canyon foto spam maar ik kan niet bedenken hoe ik in woorden moet uitdrukken hoe mooi het was om daar te zijn.

Morgen mogen we weer verder. Next stop: Williams met de Grand Canyon en Sedona.  

Klik hier voor alle foto's van dit verhaal