Langs de kust

Nadat de muggen uit Los Angeles ons een leuke afscheidscadeau hebben gegeven door Jeroen 10 keer te bijten en mij zo'n 30 keer (ik overdrijf niet) tijdens een gezellig drankje in de tuin van ons hotel, zijn we weer verder gegaan richting de kust, namelijk Highway 1. Deze kustweg loopt helemaal vanaf het zuiden van Californië naar het noorden van Californië. Jeroen de Zoekgenie had een mooie website gevonden waar ze een aantal punten op deze weg hadden belicht, dus hebben wij dat overgenomen in onze navigatie en zo begon de route in Malibu richting het noorden naar onze eerste overnachting aan de kust, Pismo Beach. 
Hier zagen we al wat voor mooie weg deze Highway 1 was met witte stranden en azuur blauwe zee. Onderweg zijn we een paar keer gestopt om van het mooie uitzicht te genieten. Tijdens 1 van die stops zag ik een kolibrie aan een bloemetje zuigen! Wauw! Ik had nog nooit een kolibrie in het echt gezien! Wat was dat vet, zeg, echt knap dat zo'n piepklein vogeltje zo stil kan blijven hangen in de lucht. Wij probeerden natuurlijk een foto te maken maar daar had kolibrie niet zo veel zin in, helaas. Die was snel weer pleite! 
Aangekomen in Pismo Beach was het een enorme verademing qua temperatuur. Het was even bijkomen van de hitte die we in LA hadden gehad. Het was een klein plaatsje met een klein centrum waar je lekker even met je voetjes in de zee kon. Het plaatsje was helemaal gericht op surfers. Dat geeft ook al een leuk sfeertje. De kamer was heel simpel, beetje gehorig langs de snelweg maar prima voor 1 nacht.

De volgende dag gingen we verder richting Pacific Grove, onze tweede verblijf langs de kust en tevens laatste verblijf deze vakantie. Ook voor deze route maakten we gebruik van de website die Jeroen had gevonden. Hierdoor kwamen we langs een strand met zeeolifanten die daar lekker lagen te zonnebaden. 
In tegenstelling tot de zeeleeuwen die we in San Francisco zagen en een enorme herrie maken, zijn zeeolifanten een stuk rustiger met een schattig gesnurk af en toe. Er hadden er een paar zich helemaal ingegraven op het strand. Zouden het stiekem Duitse exemplaren zijn...? Het strand is een stuk warmer dan diep in de zee en zo houden ze zichzelf koel.
Hierna zijn we van Highway 1 af gegaan en over de snelweg naar onze cottage gegaan, er waren niet veel bezienswaardigheden tot aan Pacific Grove en het gaat wat sneller. Onderweg reden we langs enorm veel landbouw. Van velden en velden vol met wijnranken tot allerlei verschillende soorten groente. De groente wordt nog veel met de hand geoogst. We zagen bussen vol mensen die in de bloedhitte (36 graden) helemaal ingepakt als bescherming tegen de zon op het land werken. Dat terwijl wij al zaten te puffen in de auto met airco op standje vrieskist...
Aangekomen in Pacific Grove werd ik nog blijer. Vlakbij allerlei bossen, je rook de dennengeur, kust op steenworp afstand, prachtige huizen (dus we hebben veel inspiratie op kunnen doen voor ons toekomstige bungalow), echt zo'n klein stadje waar iedereen elkaar kent met vriendelijke mensen. Vanuit onze woonkamer hadden we zicht op de zonsondergang dus ik had Jeroen eropuit gestuurd voor een mooie foto met als voorwaarde dat we de volgende dag samen zouden gaan.

Voor deze dag hadden we een hele route gepland, via de 17 Mile Drive verder over de Highway 1. Een deel van deze weg is afgesloten, dit wisten we van te voren, maar gelukkig waren de dingen die we wilden zien nog goed te bereiken. Vanaf Pacific Grove kon je de 17 Mile Drive starten. Die loopt helemaal naar Carmel-by-the-sea. Deze weg heeft meerdere punten waar je kunt stoppen om mooie plaatjes te schieten. Het eerste punt vond ik al adembenemend mooi. Prachtige blauwe zee die tegen grote hompen steen in de zee klotsen. Witte schuimkragen op de golven. Aan de kust alleen maar zand en groen. Hier wonen ook "gewoon" mensen, je moet er wel flink je portemonnee voor trekken. 
Daarna zijn we weer verder gegaan over de Highway 1. We hadden prachtig mooi en helder weer wat het uitzicht natuurlijk alleen maar mooier maakt en ik was blij dat we niet in het hoogseizoen waren. Het was nu al redelijk druk bij de stoppunten maar in het hoogseizoen zal het vast en zeker file rijden zijn.
Ik vond deze route een van de mooiste dingen die wij deze vakantie hebben gedaan en gezien. De rit liep langs de kust, we hadden stops in de bossen waar we eindelijk een idyllisch riviertje met grote keien in het water hebben mogen zien, we reden tussen de bergen, over een prachtige brug en we hebben eindelijk een waterval gezien! Samen met Yosemite en Antelope Canyon was deze dag het mooiste en de beste van de vakantie. Ik laat de foto's spreken.

Op de laatste dag hadden we nog een route richting het vliegveld waar we Santa Cruz Boardwalk hebben bezocht. Hier schuilt het oudste pretpark van Californië, namelijk uit 1907. Het ligt prachtig aan het strand en iedereen kan erheen. Je kan namelijk per attractie betalen. We konden het niet laten om ook een ritje in een van de oudste achtbanen (1924) te maken. Daarna zijn we naar Google Headquarters gegaan, als we er dan toch langskwamen. Even een paar fotootjes van de verschillende Androids daar in de buurt en de kleurrijke Googlefietsen.
Toen was het tijd om de auto weer in te leveren die ons goed heeft gediend en ons 5000 km! heeft rond gereden en deze blog af te maken terwijl we wachten op het boarden.

We vonden deze reis er eentje van uitersten. Van heel bosrijk naar heel steenrijk, van heel hoog (ruim 3000 meter) terug naar zeeniveau. Van enorme file in LA tot hertjes rondwandelend in de wijken in Pacific Grove. Van 16 dollar voor een biertje in Las Vegas tot 5 dollar in een gehucht zoals Panquitch. We hebben enorm veel indrukken gehad en ons potje zit nu wel vol. Nu tijd om onze katten weer te knuffelen, de koffers uit te pakken en in ons eigen bed te slapen.

Superbedankt voor het meereizen en alle lieve reacties! Tot de volgende lange reis?

Klik hier voor foto's bij dit verhaal