Niagara Falls

Hier zijn we dan, bij de Niagara watervallen, waar iedereen op gewacht heeft ;)

Eerst de reis hier naar toe. Ik had een mooie route gevonden dat aan 1 kant langs de wijngaarden zou gaan en de andere kant Lake Erie. Hoewel je van Lake Erie niet zoveel zag, had je wel velden en velden aan druivenstruiken in mooie rijtjes. Net de bloesemroute. Heel mooi om te zien. Voor Lake Erie moesten we van de snelweg af en highway 5 volgen, de Seaway Trail. Hierbij reden we dicht langs het water en we hoopten ergens te kunnen lunchen. Helaas is het seizoen voorbij en waren de beachclubs e.d. allemaal dicht. Heel jammer want de zon scheen nog uitbundig en het was 25 graden. Dan maar verder rijden richting de watervallen.
Aangekomen in ons hotel (zo'n ouderwets hotel/motel die wij de vorige reis steeds hadden maar nu veels te verwend zijn met die dure stadshotels met scherpe HD tv i.p.v. analoge tv met sneeuw) die zo dicht bij de watervallen staat dat wij het geraas van het water in onze kamer kunnen horen. We kijken uit op de Canadese kant van Niagara en als je je wang tegen het raam drukt, zie je de mist van het water. 
Toch maar gelijk een rondje lopen door het State Park dat hier helemaal om de watervallen heen staat. Ok, dan ook maar gelijk even een kijkje nemen bij de watervallen. WOW!!! WOW WOW WOW!!! Volgens mij heb ik het al eerder ergens bij gezegd maar ik kan niet beschrijven hoe het is om hier naast te staan. Wat een geweld kan water maken. Het is een wildwaterbaan dat abrupt stopt. Deze had ik niet graag in Walibi willen hebben ;) Wat geluk ook dat de lucht mooi blauw is en de zon stevig schijnt want daardoor lijkt het water nog veel helderder en blauwer. Ik zeg alvast sorry voor de vele watervalfoto's maar het was onmogelijk om te kiezen. We hebben ook nog een heel kort filmpje toegevoegd.

Volgende dag gingen we met het bootje, Maid of the Mist, de watervallen trotseren. De kaartjes hadden we al online gekocht dus dat scheelde weer in de rij. We waren er best vroeg bij dus heel druk was het nog niet. Je gaat met de lift helemaal naar beneden en terwijl je naar de boot loopt krijg je een poncho. Het staat prachtig... Wij mochten als eerste op de boot dus hoop je de beste plek uitgekozen te hebben. Wij kozen voor de punt aan de voorkant. Dan gaan we, eerst langs The American Fall. We voelde de mist al een beetje in ons gezicht. Gelukkig hebben we een poncho aan. Daarna was Horseshoe Fall aan de beurt, dat is de halfronde waterval waar de boot probeert middenin het geweld te staan. Mooie kiekjes zijn bijna niet te doen want je schommelt alle kanten op. Daarna wordt je zeik- en zeiknat, inclusief camera. Maar het is geweldig om er middenin te zijn! Op dit punt blijf je een paar minuten schommelen en dan vaar je weer terug naar de aanmeerplek (geen idee wat de nautica-naam daarvoor is, volgens Jeroen/google heet het een werf....). We waren een beetje van slag van wat we nou gezien en ervaren hadden! 
Canada stond ook op het lijstje. Je kan zo een brug lopend oversteken en aan het einde van de brug zit de Canadese douane om een stempel in je paspoort te zetten. Zo hadden we een nog beter uitzicht op de watervallen. We konden niet stoppen met foto's maken. 
De Canadese kant is een kermis! Het was er nog erger dan Atlantic City. Ik kan me voorstellen dat de mensen die aan de Canadese kant zitten en een dagje naar de Amerikaanse kant komen dat ze die kant saai vinden. Aan deze kant heb je een klein centrum waarvan veel winkels en tentjes al dicht zijn, doordat het seizoen voorbij is. Het mooie van deze kant is het park en de rust. Daar is het  superlevendig, letterlijk een kermis. Leuk om een keer gezien te hebben maar heel jammer dat het de aandacht voor de watervallen helemaal weg haalt. 

Wij vonden Niagara Falls 1 van de hoogtepunten van deze reis.
We gaan ons weer klaar maken voor vertrek, richting Boston met een tussenstop/overnachting in Albany.